Διακοπές στην Αίγινα

Σκηνοθεσία: Ανδρέας Λαμπρινός Σενάριο: Ανδρέας Λαμπρινός Μουσική: Μενέλαος Θεοφανίδης Μοντάζ: Ερρίκος Ανδρέου, Παύλος Φιλίππου, Ανδρέας Λαμπρινός Εικονολήπτης: Ιάκωβος Παϊρίδης, Κώστας Φιλίππου, Ανδρέας Αναστασάτος Βοηθός σκηνοθέτη: Ερρίκος Ανδρέου Τραγούδι: Σούλη Σαμπάχ Φωτογράφος: Κώστας Κοραής, Σταύρος Βεδουράς Διεύθυνση παραγωγής: Μιχάλης Λαμπρινός Σκηνογραφία: Πάρις Ποταμιάνος Βοηθός σκηνοθέτη: Γιώργος Ζερβουλάκος

Στίχοι:                  Ανδρέας Λαμπρινός - Ηλίας Λυμπερόπουλος

Υπόθεση: 

Ο δημοσιογράφος Τζόνης έρχεται στην Αίγινα μαζί με την κόρη του Αλίκη για δουλειές, αλλά και για διακοπές. Στο λιμάνι η Αλίκη θα γνωριστεί με τον Ζαν, απόγονο μεγάλης αρχοντικής οικογένειας του νησιού, ο οποίος δε θα της αποκαλύψει την πραγματική του ταυτότητα, αλλά θα της παρουσιαστεί σαν το μπεκρή του νησιού, Γιάνναρο. Σε κάποια άλλη στιγμή θα ξανασυναντηθούν και θα της συστηθεί ως Ζαν. Η Αλίκη θα νομίσει ότι ανακάλυψε τον δίδυμο αδελφό του Γιάνναρου.

 Παρασκήνιο:

[...] Με την Αλίκη Βουγιουκλάκη έπαιξαν σε έξι μόνο ταινίες, οι τρεις από τις οποίες έγραψαν μια σελίδα ιστορίας του ελληνικού κινηματογράφου, για διαφορετικούς ίσως λόγους. «Διακοπές στην Αίγινα», «Η Αλίκη στο Ναυτικό» και «Η κόρη μου η σοσιαλίστρια».

Καταρχάς, το «Διακοπές στην Αίγινα». Ήταν η πρώτη που έπαιξαν μαζί και αυτή που εισήγαγε τη συνάρτηση «μπαμπάς και κόρη». Σε παραγωγή, σενάριο και σκηνοθεσία του Ανδρέα Λαμπρινού που πέθανε νωρίς, νέος χωρίς να προλάβει να αφήσει πολλά δείγματα του ταλέντου του. Στην ταινία, που γυρίστηκε ολόκληρη στην Αίγινα, έπαιζε πλειάδα καλών ηθοποιών όπως ο Ανδρέας  Μπάρκουλης,  η Ελένη Χαλκούτση, η Αλέκα Στρατηγού, ο Θανάσης Βέγγος, η Τασσώ Καββαδία και ο περίφημος κωμικός του ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ-ΕΘΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ Μιχάλης Καλογιάννης, σε μιαν από  τις ελάχιστες ταινίες του.

Η ταινία είχε το μειονέκτημα να είναι όλη ντουμπλαρισμένη ηχητικά, αλλά προκάλεσε αίσθηση και ενθουσιασμό στο κοινό χωρίς όμως να κάνει πολλά εισιτήρια (μόλις 24.651). Κι αυτό, για τον απλό λόγο ότι οι «φωστήρες» κάποιας επιτροπής τη χαρακτήρισαν «Ακατάλληλη δι΄ ανηλίκους» λόγω μιας «ερωτικής» σκηνής Κωνσταντάρα- Αλέκας Στρατηγού- η οποία μεταξύ μας, μόνο ερωτική δεν ήταν. Βέβαια, η Βουγιουκλάκη δεν είχε ακόμη δική της δύναμη εισιτηρίων και ο Κωνσταντάρας μόλις αποφάσιζε να στραφεί στην κωμωδία, στοιχεία που ήταν δυσμενείς παράγοντες για το ταμείο.

Το «Διακοπές στην Αίγινα» είχε και τη δική μου –έμμεση βέβαια- συμμετοχή, αφού πήγα σε αρκετά γυρίσματα στην Αίγινα. Θυμάμαι τη διαδικασία: Στις έξι το πρωί ο πατέρας μου περνούσε με ταξί από το σπίτι  στην  οδό Αγαθουπόλεως, και με  έπαιρνε.

Αμέσως πηγαίναμε στο σπίτι της Αλίκης που βρισκόταν αρκετά κοντά στο δικό μου, προς τον Άγιο Μελέτιο, στην ίδια κατεύθυνση με  τα στούντιο του Φίνου, αν θυμάμαι καλά. Η Αλίκη στεκόταν στην πόρτα του διώροφου σπιτιού και η μαμά της, η κυρία Έμμυ, στο μπαλκόνι του δευτέρου ορόφου.

O πατέρας μου έβγαινε, χαιρετούσε την κυρία   Έμμυ, έπαιρνε το βαλιτσάκι από το χέρι της Αλίκης, το έβαζε στο πορτ μπαγκάζ και τη συνόδευε στην πίσω δεξιά πόρτα. Εκείνη καθόταν δίπλα μου. Μπαίνοντας, μου έδινε ένα φιλί στο μάγουλο και μια τσίκλα και ρωτούσε: «Τι κάνει το μικρό Κωνστανταράκι;» Η μαμά της χαιρετούσε από το μπαλκόνι μέχρι που το αυτοκίνητο έστριβε στη γωνία. Πηγαίναμε στον Πειραιά, μπαίναμε στο «Αίγινα» ή το «Νεράιδα»- εκείνη προτιμούσε το πρώτο γιατί πήγαινε πιο γρήγορα- και κατευθείαν, σε μία ώρα και κάτι, στην Αίγινα. Το τι θα γινόταν στο ταξίδι ήταν γνωστό από πριν: Ενώ οι άλλοι διαβάζανε τους ρόλους τους ή κοιμόντουσαν, εμείς «τσακίζαμε» με την Αλίκη τους λαχνούς.   Με μεγάλη μου λύπη έβλεπα κάθε φορά εκείνο το λαχταριστό, τεράστιο ψάρι- που ήταν το δέλεαρ για τους υποψήφιους αγοραστές- να απομακρύνεται από κοντά μου. Η τσαντίλα της Αλίκης ήταν φανερή. Αφού μια μέρα, ο πατέρας μου της είπε: «Ησύχασε, βρε Αλικάκι.  Μια και το θες τόσο πολύ το ψάρι, να στο αγοράσω». Εκείνη δεν ήθελε. «Τι να το κάνω αγοραστό;  Να το κερδίσουμε θέλω. Με τον Δημητρό. Κερδιστό μπορείς να μας το φέρεις ;»

Θυμάμαι πολύ καλά και το δωμάτιο όπου πηγαίναμε να αφήσουμε τις βαλίτσες και να ντυθούν οι ηθοποιοί. Όλοι στο ίδιο δωμάτιο. Και  η Αλίκη να γδύνεται και να λέει με εκείνο το εκπληκτικό αφοπλιστικό της ύφος: « Γυρίστε από κει όλα τα αγόρια», και να βγάζει το σουτιέν της. Ε, λοιπόν την είχα ξεγελάσει δυο φορές και μέσα από τα δάκτυλά μου που έκρυβαν τα μάτια μου την είχα δει χωρίς σουτιέν. Την είχα πράγματι ξεγελάσει; Λέτε να μην το είχε καταλάβει; Ήμουνα μόλις έντεκα ετών. Και το «Διακοπές στην Αίγινα» η πρώτη ταινία της οποίας παρακολουθούσα γυρίσματα με πλήρη συναίσθηση, νιώθοντας  τι σημαίνει ελληνικός κινηματογράφος. [...]

Απόσπασμα από το βιβλίο του Δημήτρη Κωνσταντάρα 

«ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ μέσα απ΄ τα δικά μου μάτια» 

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ